Pouco ruído. Só destaca entre o silencio o burbulleante son da máquina de osíxeno da cama do lado e algún que outro murmullo procedente do pasillo.
Estás durmindo, semella que pracidamente.
Aquí, ao teu carón, non deixo de observarte. Curiosamente descubro algo que non me sorprende, pero que sí me agrada, quizais unha tonteria froito do "sen facer": compartimos postura pra durmir!
Posiblemente algo insignificante, pero desas pequenas cousas nas que case ninguén repara e que neste caso me fan esbozar un sorriso.
Outro pequeno signo que mostra que hai sangue túa a correr polas miñas veas.
María
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario