Cartas para todos e para ninguén (IV)

Se hai algo? Non o sei.
Non parece de verdade.
Sucede coma nunha realidade paralela que non se da identificado moi ben.

De repente algo cambiou, pero non sabes moi ben o que.
A curiosidade existe e a ilusión parece detida polo medo ó cambio inesperado.

Como definir ese algo?
Non o sei, pero algo hai.




María
.

Chuvisca en Carbia

Espertou cos primeiros raios de claridade que entraron pola fiestra aquela mañá.

Despois de tal verán de sol e calor, de días de Praia e refrescante brisa dende a terraza dos chiringuitos, de noites estreladas dende a tumbona no xardín...

 

Aquela mañá xa non era coma todas as anteriores.

Aquela mañá o sol xa non petaba tan forte, xa compartía horario coas nubes, máis despertaraa igual.

 

Arredou as finas sabas que a cubrirán durante a noite e pouco a pouco, desprendéndose da cama coma quen non quere deixar ó amante na estación...Púxose en pé.

 

Cando os seus poucos pasos se detiveron a carón da ventá descubriu que foi o que cambiou. Abreu a fiestra e o olor da terra mollada entrou no cuarto...

 

Xa caeron as primeiras pigas...

Xa o Outono está a chamar á porta...

María
.