martes, 30 de noviembre de 2010

Para rematar o mes...

... dúas accións que vivín a pé de rúa!
Si, entre a xente, no día a día.
No mundo no que vivimos costa crelo... como versa Fito y Fitipaldis nunha das súas cancións: "...muy pocas personas, demasiada gente..." ("Corazón Oxidado"). Pero si, ainda queda xente que é boa persoa.

Unha desas situacións foi xa hai un tempo. Eu mesma, pensei que perdera as chaves do coche. Digo pensei, porque ata que quixen volver a el non me decatara. Estaba completamente segura de que pechara o coche a distancia e gardara as chaves no bolsillo.
Cando quixen volver, e botei a man ó lugar onde as gardara, sorpresa a miña cando non as dei atopado... Máis ben a palabra que debería ir no lugar de "sorpresa" debería ser "desesperación"!!
Despois de buscalas polo lugar sen éxito algún, tomei camiño ó coche.
Cando cheguei a el sen saber xa o que ía facer, vexo que as chaves están postas na porta do conductor. Non faltaba nada. Eu non deixara as chaves alí, xa dixen que estaba COMPLETAMENTE SEGURA de que pechara a distancia e as gardara. Pechar, pechei a distancia, pero o de gardalas...vese que non acertei e as chaves caeron polo camiño. Fixen memoria e recordei que cando me alexaba do vehículo, me crucei cunha parella coa que intercambiei unhas palabras. Posiblemente eles ( e senón outras almas caritatibas ás que lles estarei eternamente agradecida) visen as chaves, probasen de que coche eran e as deixasen metidas na porta.

Credes que hai moitas persoas que houberan feito iso e non roubarme nada??


A outra situación foi hai pouco, a semana pasada.
Volvía eu camiñando da facultade á casa. No traxecto, un coche esperaba polo sitio para aparcar. De pronto, a persoa que ía sacar o su coche, baixou del e dirixiuse á ventá do conductor que agardaba. Levaba un papeliño na man. As súas palabras foron: "non sei si lle sirve de moito, pero ainda ten para unha hora". E entregoulle o tiquet da ora.

A miña cara non puido evitar esbozar un sorriso tras ver dita acción.

Ainda que no mundo no que vivimos custe crelo, queda algunha xente, que é boa persoa!


María
.

domingo, 28 de noviembre de 2010

Información dende os Campamentos de Refuxiados Saharauis

Hoxe simplemente deixar un enlace de ISF Asturias no que nos contan a situación nos campamentos de refuxiados por aprte de dúas voluntarias que se atopan alá...

Copiade este enlacene leede a súa crónica: (é que non sei por que, non se me ve o enlace directo que poño...)



http://esfsahara.blogspot.com/2010/11/companeras-de-isf-asturias-en-los-ccrr.html

sábado, 27 de noviembre de 2010

En Sáhara non rematou o conflicto...

...ainda que pareza que se calmaron as cousas e se vaia falando del cada vez menos (outra vez), non, non rematou o problema!!

Seguide a situación, non vos manteñades á marxe!!

Un sitio onde podedes obter información é o seguinte blog!


http://esfsahara.blogspot.com/

GRACIAS!

viernes, 26 de noviembre de 2010

Acerca do voluntariado...

Voluntariado:
1. alistamento voluntario para a prestación dun servizo ou realización dun traballo. 2. conxunto de persoas que prestan un servizo por ese procedemento. 3. actividade prestada de forma voluntaria e desinteresada a prol da comunidade; voluntarismo.
[diccionario xerais da lingua; ed:2004]

Voluntario-a:
1. Dise daquilo que se realiza ou se produce baixo o control da vontade.
2. Dise daquilo que nace dun acto da vontade, sen que exista forza ou coacción externa.
3. Dise daquelas accións que xorden espontáneamente.
4. Persoa que libre e deliberadamente se ofrece a facer, aceptar ou cumprir algo sen ser obrigada.
[diccionario xerais da lingua; ed:2004]


Eu son voluntaria.

Faite voluntario!
Proba a construir outra realidade!!



María
.

jueves, 25 de noviembre de 2010

Ana María Matute e o premio Cervantes

O premio Cervantes é o máis prestixioso da literatura castelá, e este ano por fin, foille concedido a Ana María Matute. E por ese motivo, ainda que este sexa o "mes solidario no meu blogue" non podía deixar pasar a noticia sen facer mención a esta autora.

Personalmente creo que ten unha forza e vitalidade extraordinaria e admirable, e quen puidese á súa idade vivir e disfrutar da vida como ela o fai, e sen deixar de lado a "cordura" para poder guiar a imaxinación.

Outra razón pola que quero facerlle un oco neste espacio é porque estando eu en 4º de ESO, tíñamos a posibilidade de sumar puntos na asignatura de Lingua Castelá lendo libros voluntariamente e facendo logo unha ficha literaria sobre a obra leída. Unha das obras que leín a maiores foi desta autora: "EL verdadero final de la Bella Durmiente".
Xa só o título logrou cautivarme. Posiblemente todos coñezamos ese conto infantil e como remata, cando vin o título de Ana María Matute pensei: "ostras! Saber como continuou a vida de Bella despois de despertar e comer as perdices!"
E non o dubidei, comecei a lelo!
Cando estás nunha época na que pasas de nena a adulto, esta é unha obra do máis axeitado! Coñeces o conto infantil e agora descubres que vai máis alá.
A min foi un dos libros que me marcou, vas descubrindo que as cousas non sempre son tan bonitas nin os finais son tan felices, que a realidade da vida non é tan perfecta.
A min pareceume moi orixinal escribir esa historia, pois posiblemente as nosas vidas se parezan a esta novela máis que ó bonito e feliz conto de nena.
Como "escritora" sei que teño parte dese sentido da realidade en cada "historia" que escribo...
FELICIDADES!

María
.


ALGUNHAS OBRAS DESTA AUTORA [sacado de wilipedia]

Novelas
Los Abel (1948)
Fiesta al Noroeste (1952)
Pequeño teatro (1954)
En esta tierra (1955)
Los hijos muertos (1958)
Primera memoria (1959)
Los soldados lloran de noche (1963)
Algunos muchachos (1964)
La trampa (1969)
La torre vigía (1971)
El río (1973)
Luciérnagas (1993)
Olvidado rey Gudú (1996)
Aranmanoth (2000)
Paraíso inhabitado (2008)

Relatos cortos y cuentos para niños
La pequeña vida (1953)
Los niños tontos (1956)
Vida nueva (1956)
El país de la pizarra (1957)
El tiempo (1957)
Paulina, el mundo y las estrellas (1960)
El saltamontes y El aprendiz (1960)
A la mitad del camino (1961)
El libro de juegos para los niños de otros (1961)
Historia de la Artámila (1961)
El arrepentido (1961)
Tres y un sueño (1961)
Caballito loco y Carnavalito (1962)
El río (1963)
El polizón del Ulises (1965)
El aprendiz (1972)
Sólo un pie descalzo (1983)
El saltamontes verde (1986)
La Virgen de Antioquía y otros relatos (1990)
De ninguna parte (1993)
La oveja negra (1994)
El verdadero final de la Bella Durmiente (1995)
El árbol de oro (1995)
Casa de juegos prohibidos (1996)
Los de la Tienda (1998)
Todos mis cuentos (2000)
La puerta de la luna. Cuentos completos (2010)

martes, 23 de noviembre de 2010

Un pouco de solidariedade...

...foi o que fixen hoxe!
a unidade móbil da doazón de Sangue estaba na miña facultade, e como donante de sangue que son xa dende hai uns anos, hoxe fun donar un pouco da miña para que sexa utilizada en aquelas persoas que a necesitan.

Unha boa acción que moitos podemos facer e que poucos chegan a levar a cabo.
Podemos salvar vidas, o cal levan moito tempo unha vez que as salvas, e a nós donar...apenas 15 minutos!

Anímote a que te fagas donante de Sangue, nunca sabes cando a podes necesitar!

Faille caso a "Pinga"!!

miércoles, 17 de noviembre de 2010

SÁHARA E EDUARDO GALEANO: MUROS (saharauis)

Deixovos o fragmento "Muros" de Eduardo Galeano, para reflexionar...


"El Muro de Berlín era la noticia de cada día. De la mañana a la noche
leíamos, veíamos, escuchábamos: el Muro de la Vergüenza, el Muro de la
Infamia, la Cortina de Hierro...

Por fin, ese muro, que merecía caer, cayó. Pero otros muros han brotado,
siguen brotando, en el mundo, y aunque son mucho más grandes que el de
Berlín, de ellos se habla poco o nada.

Poco se habla del muro que Estados Unidos está alzando en la frontera
mexicana, y poco se habla de las alambradas de Ceuta y Melilla.

Casi nada se habla del Muro de Cisjordania, que perpetúa la ocupación
israelí de tierras palestinas y de aquí a poco será 15 veces más largo que
el Muro de Berlín.

Y nada, nada de nada, se habla del Muro de Marruecos, que desde hace 20 años
perpetúa la ocupación marroquí del Sáhara occidental. Este muro, minado de
punta a punta y de punta a punta vigilado por miles de soldados, mide 60
veces más que el Muro de Berlín.

¿Por qué será que hay muros tan altisonantes y muros tan mudos? ¿Será por
los muros de la incomunicación, que los grandes medios de comunicación
construyen cada día?

En julio de 2004, la Corte Internacional de Justicia de La Haya sentenció
que el Muro de Cisjordania violaba el derecho internacional y mandó que se
demoliera. Hasta ahora, Israel no se ha enterado.

En octubre de 1975, la misma Corte había dictaminado: "No se establece la
existencia de vínculo alguno de soberanía entre el Sahara Occidental y
Marruecos". Nos quedamos cortos si decimos que Marruecos fue sordo. Fue
peor: al día siguiente de esta resolución desató la invasión, la llamada
Marcha verde, y poco después se apoderó a sangre y fuego de esas vastas
tierras ajenas y expulsó a la mayoría de la población.

Y ahí sigue.

Mil y una resoluciones de las Naciones Unidas han confirmado el derecho a la
autodeterminación del pueblo saharaui.

¿De qué han servido esas resoluciones? Se iba a hacer un plesbiscito, para
que la población decidiera su destino. Para asegurarse la victoria, el
monarca de Marruecos llenó de marroquíes el territorio invadido. Pero al
poco tiempo, ni siquiera los marroquíes fueron dignos de su confianza. Y el
rey, que había dicho sí, dijo que quién sabe. Y después dijo no, y ahora su
hijo, heredero del trono, también dice no. La negativa equivale a una
confesión. Negando el derecho de voto, Marruecos confiesa que ha robado un
país.

¿Lo seguiremos aceptando, como si tal cosa? ¿Aceptando que en la democracia
universal los súbditos sólo podemos ejercer el derecho de obediencia?

¿De qué han servido las mil y una resoluciones de las Naciones Unidas contra
la ocupación israelí de los territorios palestinos? ¿Y las mil y una
resoluciones contra el bloqueo de Cuba?

El viejo proverbio enseña:

La hipocresía es el impuesto que el vicio paga a la virtud.

El patriotismo es, hoy por hoy, un privilegio de las naciones dominantes.

Cuando lo practican las naciones dominadas, el patriotismo se hace
sospechoso de populismo o terrorismo, o simplemente no merece la menor
atención.

Los patriotas saharauis, que desde hace 30 años luchan por recuperar su
lugar en el mundo, han logrado el reconocimiento diplomático de 82 países.
Entre ellos, mi país, el Uruguay, que recientemente se ha sumado a la gran
mayoría de los países latinoamericanos y africanos.

Pero Europa, no. Ningún país europeo ha reconocido a la República Saharaui.
España, tampoco. Este es un grave caso de irresponsabilidad, o quizá de
amnesia, o al menos de desamor. Hasta hace 30 años el Sahara era colonia de
España, y España tenía el deber legal y moral de amparar su independencia.

¿Qué dejó allí el dominio imperial? Al cabo de un siglo, ¿a cuántos
universitarios formó? En total, tres: un médico, un abogado y un perito
mercantil. Eso dejó. Y dejó una traición. España sirvió en bandeja esa
tierra y esas gentes para que fueran devoradas por el reino de Marruecos.
Desde entonces, el Sahara es la última colonia del Africa. Le han usurpado
la independencia.

¿Por qué será que los ojos se niegan a ver lo que rompe los ojos?

¿Será porque los saharauis han sido una moneda de cambio, ofrecida por
empresas y países que compran a Marruecos lo que Marruecos vende aunque no
sea suyo?

Hace un par de años, Javier Corcuera entrevistó, en un hospital de Bagdad, a
una víctima de los bombardeos contra Irak. Una bomba le había destrozado un
brazo. Y ella, que tenía ocho años de edad y había sufrido once operaciones,
dijo:

-Ojalá no tuviéramos petróleo.

Quizás el pueblo del Sahara es culpable porque en sus largas costas reside
el mayor tesoro pesquero del océano Atlántico y porque bajo las inmensidades
de arena, que tan vacías parecen, yace la mayor reserva mundial de fosfatos
y quizá también hay petróleo, gas y uranio.

En el Corán podría estar, aunque no esté, esta profecía:

Las riquezas naturales serán la maldición de las gentes.

Los campamentos de refugiados, al sur de Argelia, están en el más desierto
de los desiertos. Es una vastísima nada, rodeada de nada, donde sólo crecen
las piedras. Y sin embargo, en esas arideces, y en las zonas liberadas, que
no son mucho mejores, los saharauis han sido capaces de crear la sociedad
más abierta, y la menos machista, de todo el mundo musulmán.

Este milagro de los saharauis, que son muy pobres y muy pocos, no sólo se
explica por su porfiada voluntad de ser libres, que eso sí que sobra en esos
lugares donde todo falta: también se explica, en gran medida, por la
solidaridad internacional.

Y la mayor parte de la ayuda proviene de los pueblos de España. Su energía
solidaria, memoria y fuente de dignidad, es mucho más poderosa que los
vaivenes de los gobiernos y los mezquinos cálculos de las empresas.

Digo solidaridad, no caridad. La caridad humilla. No se equivoca el
proverbio africano que dice: La mano que recibe está siempre debajo de la
mano que da.

Los saharauis esperan. Están condenados a pena de angustia perpetua y de
perpetua nostalgia. Los campamentos de refugiados llevan los nombres de sus
ciudades secuestradas, sus perdidos lugares de encuentro, sus querencias: El
Aaiún, Smara...

Ellos se llaman hijos de las nubes, porque desde siempre persiguen la
lluvia.

Desde hace más de 30 años persiguen, también, la justicia, que en el mundo
de nuestro tiempo parece más esquiva que el agua en el desierto."


[Eduardo Galeano]

martes, 16 de noviembre de 2010

Sáhara: sigue informándote...

Moitas veces é fácil que pasado un tempo dunha noticia ou acontecemento deixemos de informarnos sobre el.

O problema de Sáhara Occidental non é de agora, leva 35 anos así!
En ESF (Enxeñería Sen Fronteiras - Galicia, non só para enxeñeiros) levamos traballando este tema, dende o grupo de sensibilización en Santiago de Compostela 2 anos para dar a coñecer á poboación a situación que alí se vive.

Un dos grandes medos da poboación saharaui nos campamentos non son as represalias, nin o medo a morrer, senón a ser olvidados e que ninguén sepa deles e a súa situación de abandono.

A raíz do suceso en El Aiún, estase sacando moita informaciñon e sufrimos un bombardeo tremendo a semana pasada, en parte porque se tocou a fibra sensible dos xornalistas: a liberdade de expresión e o dereito á información.

Dende aquí só vos pido que no canto de saturarvos, sexades vós os que vos informedes da situación contrastando diferentes medios. Eu recomendovos algúns que sei de boa tinta que están informados da situación, non porque eu os coñeza, senón porque fóra do día a día, levan anos tratando o tema saharaui.






María
.

lunes, 15 de noviembre de 2010

A pesar de todo...

...sigue adiante, non te rindas nunca e loita polo que queres.

Parecen verbas moi manidas, pero no fondo son certas!
Hai que pensar que sempre haberá algo positivo, pois case sempre, que digo! Sempre hai xente peor ca nós! E debemos dar gracias pola vida que nos tocou vivir.
Sempre hai un por qué ás cousas que nos pasan, non deixemos de pensar que algún día saberemos cal é... atoparnos co noso destino, non é unha utopía, conseguir un mundo bo e igual para todos...tampouco, é o futuro, só temos que poñer o noso grao de area.


María
.

miércoles, 10 de noviembre de 2010

Novembro, mes solidario no meu blog!

Boas a todos!

A raíz do que está a pasar, e de determinadas campañas que hai agora, non só de cara á situación de Sáhara senón en xeral, e tamén porque pronto comezarán a asediarnos ainda máis con todo tipo de donacións ó ser o Nadal en breves, decidín facer do mes de novembro, no meu blog, o mes solidario!
Así que as entradas en dito mes terán relación con algún tipo de programa ou axuda a unha causa concreta!
Xa no mes de outubro fixen referencia á Campaña Faltas Ti que a ONG na que estou, ESF (Enxeñería Sen Fronteiras) que non só é para enxeñeiros, levou a cabo para mostrar á xente o tipo de voluntariado que facemos. E agora continuarei con máis cousas!

Convídovos a probar a experiencia do voluntariado e non deixar de lado a soilidariedade con aqueles que o necesitan, e que ainda que pensemos que un só non fai nada, co pouquiño que cada un poida aportar, faranse grandes cambios. Só hai que creer que podemos cambiar a realidade que pasa ante nós. Só hai que querer ver que non está de todo ben.



...

Buenas a todos!!


A raíz de lo que está a pasar, y de determinadas campañas que hai ahora, no solo decra a la situación del Sáhara sino en general, y también porque pronto comenzarán a asediarnos aún más con todo tipo de campañas de donación al ser Navidad en breves, he decidido hacer del mes de noviembre, en mi blog, el mes solidario!
Así que las entradas en dicho mes estarán relacionadas con algún tipo de programa o ayuda a una causa concreta!
Ya en el mes de octubre hice referencia a la Campaña Fatas Ti que la ONG en la que soy voluntaria, ESF Enxeñería Sen Fronteiras Galicia (no solo de ingenieros), llevó a cabo para mostrar a la gente el tipo de voluntariado que hacemos. Y ahora continuaré con más cosas!

Os invito a probar la experiencia del voluntariado y no dejar de lado la solidariedad con aquellos que lo necesitan, y que aunque pensemos que uno solo no hace nada, con un poquito que cada uno pueda aportar, se harán grandes cambios. Sólo hay que creer que podemos cambiar la realidad que pasa ante nosotros. Sólo hay que querer ver que no todo está bien...

martes, 9 de noviembre de 2010

Onde buscar información sobre Sáhara / dónde buscar información sobre Sáhara

Onde podo atopar máis información
sobre o que acontece no Sáhara Occidental?


Animámoste a que visites, entre outros, os seguintes espazos...

Lugares onde poderás poñerte en situación sobre o conflito

http://www.lefrig.org/ Centro de documentación e museo da
resistencia do pobo saharauí e a solidariedade internacional.
Recomendamos para comezar o apartado “Síntesis histórica”
◦ Busca en Wikipedia “Sahara Occidental” e atoparaste cun breve
resumo sobre todo o que precisas saber da historia do conflito
◦ Tes a man os teus libros de historia do bacharelato? Canto espacio lle
adican ao tema? E menos mal que Sáhara foi colonia...

• Páxinas ou blogs para estar ao día do conflito na actualidade

http://www.saharaindependiente.org/ Páxina web da Coordinadora
Estatal de Asociacións Solidarias co Sáhara. Esta páxina pode ser o
punto de partida para comezar a informarte xa que nela atoparás
links a outras organizacións do teu entorno máis próximo e estarás ao
tanto de todas as movilizacións de apoio á causa saharauí
◦ http://www.saharalibre.es/ Recompilación de novas
◦ http://www.saharatoday.net/ Actualizacións diarias de novas
◦ http://poemariosaharalibre.blogspot.com/ Actualizacións diarias
◦ http://mujeresaharauis.blogspot.com/ e http://www.arso.org/UNFS Homepage.
htm As mulleres do Sáhara tamén queren ser escoitadas

• Vídeos

◦ http://www.todosconelsahara.com/video3.asp Eduardo Galeano e “os
muros”. Moi recomendable!
◦ http://www.youtube.com/ Proba a buscar “sahara occidental” e
poderás ver unha gran cantidade de material para informarte sobre o
Sáhara dunha forma máis visual

• Plataformas e campañas de apoio. Que podo facer?

◦ http://www.todosconelsahara.com/ Plataforma de actores e artistas.
Manifesto para entregar ao presidente do goberno de España.
Campaña de recollida de firmas

◦ http://www.wsrw.org/ Moi bo lugar como guía de recursos sobre o
Sáhara Occidental (novas e información histórica). Investigan e
informan sobre compañías que lexitiman a ocupación marroquí en
Sáhara. As verbas Tratado de pesca ou Estatuto avanzado dinche
algo? Descúbreo nesta páxina e adhírete aos seus manifestos
◦ http://35diasderuido.wordpress.com/ Acampada en Madrid. Iniciativa
de colexios maiores. Multitude de actividades
◦ http://www.columna2010.org/ Descobre a realidade dos
campamentos de refuxiados
◦ http://www.festivalsahara.com/ Festival de cine no Sáhara
◦ http://todosconaminetu.blogspot.com/ Naceu coa folga de fame de
Aminetu e agora publica información moi interesante sobre os
movementos desta muller activista. Sabes por que se puxo en folga
de fame ou o que aconteceu en Granada a principios do mes de
marzo?
◦ http://www.sogaps.org/ Espazo web de Solidariedade Galega co Pobo
Saharauí, onde poderás informarte, entre outras cousas do programa
“Vacacións en Paz” e acoller a un neno saharauí durante o verán

Se algunhas destas campañas xa remataron este ano non pasa nada, agora
estás ao corrente e o ano que ven seguro que non te esqueces de participar e
informarte a tempo.
E recorda, unha simple firma pode marcar a diferencia!


...

¿Dónde puedo encontrar más información
sobre lo que pasa en Sáhara Occidental?
Te animamos a que visites, entre otros, los siguientes espacios...


• Lugares donde podrás ponerte en situación sobre el conflicto

◦ http://www.lefrig.org/ Centro de documentación y museo de la
resistencia del pueblo saharauí y la solidaridad internacional.
Recomendamos para empezar el apartado “Síntesis histórica”
◦ Busca en Wikipedia “Sahara Occidental” y encontrarás un breve
resumen sobre todo lo que necesitas saber de la historia del conflicto
◦ Tienes a mano tus libros de historia del bachillerato? Cuánto espacio
le dedican al tema? Y menos mal que Sáhara fue colonia...


• Páginas o blogs para estar al día del conflicto en la actualidad

◦ http://www.saharaindependiente.org/ Página web de la Coordinadora
Estatal de Asociaciones Solidarias con el Sáhara. Esta página puede
ser el punto de partida para empezar a informarte ya que en ella
encontrarás links a otras organizaciones de tu entorno más próximo y
estarás al tanto de todas las movilizaciones de apoyo a la causa
◦ http://www.saharalibre.es/ Recopilación de noticias
◦ http://www.saharatoday.net/ Actualizaciones diarias de noticias
◦ http://poemariosaharalibre.blogspot.com/ Actualizaciones diarias
◦ http://mujeresaharauis.blogspot.com/ e http://www.arso.org/UNFS Homepage.
htm Escucha a las mujeres del Sáhara


• Vídeos


◦ http://www.todosconelsahara.com/video3.asp Eduardo Galeano e “os
muros”. Muy recomendable!
◦ http://www.youtube.com/ Prueba a buscar “sahara occidental” y
podrás ver una gran cantidad de material para informarte sobre el
Sáhara de una forma más visual


• Plataformas y campañas de apoyo. ¿Qué puedo hacer?

◦ http://www.todosconelsahara.com/ Plataforma de actores e artistas.
Manifiesto para entregar al presidente del gobierno de España.
Campaña de recogida de firmas
◦ http://www.wsrw.org/ Muy buen lugar como guía de recursos sobre el
Sáhara Occidental (noticias e información histórica). Investigan e
informan sobre compañías que legitiman la ocupación marroquí en
Sáhara. ¿Los nombres Tratado de pesca o Estatuto avanzado te dicen
algo? Descúbrelo en esta página y adhiérete a sus manifiestos
◦ http://35diasderuido.wordpress.com/ Acampada en Madrid. Iniciativa
de colegios mayores. Multitud de actividades
◦ http://www.columna2010.org/ Descubre la realidad de los
campamentos de refugiados
◦ http://www.festivalsahara.com/ Festival de cine en el Sáhara
◦ http://todosconaminetu.blogspot.com/ Nació con la huelga de hambre
de Aminetu y ahora publica información muy interesante sobre los
movimientos de esta mujer activista. ¿Sabes por qué se puso en
huelga de hambre o lo que pasó en Granada a principios del mes de
marzo?
◦ http://www.sogaps.org/ Espacio web de Solidariedade Galega co
Pobo Saharauí, donde podrás informarte, entre otras cosas del
programa “Vacacións en Paz” y acoger a un niño saharauí en verano

Si algunas de estas campañas ya han terminado este año no pasa nada, ahora
estás al corriente y el año que viene seguro que no te olvidas de participar e
informarte a tiempo.
Y recuerda, una simple firma puede marcar la diferencia!

Sáhara e a ONU, entre outras cousas...

http://www.un.org/spanish/Depts/dpko/minurso/index.html

MINURSO: Misión de las Naciones Unidas para el Referéndum de Sáhara Occidental
La MINURSO fue desplegada en septiembre siguiendo al acuerdo entre el Gobierno de Marruecos y el Frente Polisario para supervisar el alto el fuego, así como para organizar y dirigir un referéndum en el que la gente del Sáhara Occidental tuviera la oportunidad de decidir el futuro estatus del Territorio.

La MINURSO presta asistencia a la ACNUR en la organización de visitas familiares: parte del programa de medidas de fomento de la confianza. Tales medidas se concretan con miras a facilitar un mayor contacto entre las comunidades saharauis que viven en el Sáhara occidental y en el campamento de refugiados en la zona de Tindouf (Argelia).



DESCRIPCIÓN DEL MANDATO DE LA MISIÓN:
La Misión de las Naciones Unidas para el Referéndum del Sáhara Occidental (MINURSO) fue establecida por resolución 690 del Consejo de Seguridad de 29 de abril de 1991, de conformidad con propuestas de arreglo aceptado el 30 de agosto de 1988 por Marruecos y el Frente Popular para la Liberación de Saguia el-Hamra y de Río de Oro (Frente POLISARIO).

El plan de arreglo, tal como fue aprobado por el Consejo de Seguridad, prevé un período transitorio para la preparación de un referéndum en el que el pueblo del Sáhara Occidental escoger entre la independencia y la integración con Marruecos. El Representante Especial del Secretario General era la única y exclusiva responsabilidad sobre los asuntos relacionados con el referéndum y fue asistida en su tarea por un grupo de civiles, militares y de policía civil, que se conoce como la Misión de las Naciones Unidas para el Referéndum en el Sáhara Occidental.
La MINURSO fue originalmente el mandato de conformidad con el plan de arreglo a:
• supervisar la cesación del fuego;
• verificar la reducción de las tropas marroquíes en el Territorio;
• supervisar el confinamiento de Marruecos y el Frente POLISARIO las tropas en lugares designados;
• adoptar medidas con las partes para garantizar la liberación de todos los saharauis detenidos o presos políticos;
• supervisar el intercambio de prisioneros de guerra, a ser aplicado por el Comité Internacional de la Cruz Roja (CICR);
• repatriar a los refugiados del Sáhara Occidental, una tarea que se llevará a cabo por el Alto Comisionado de Naciones Unidas para los Refugiados (ACNUR);
• identificación y registro de votantes calificados;
• organizar y garantizar un referéndum libre y justo y proclamar los resultados;
• reducir la amenaza de las municiones sin detonar y minas.
Si bien la organización del referéndum no ha sido posible hasta la fecha, los demás requisitos del mandato se han llevado a cabo con éxito. MINURSO sigue para llevar a cabo las siguientes tareas:
• Supervisar la cesación del fuego;
• Reducir la amenaza de minas y artefactos explosivos sin detonar;
• Apoyo a las medidas de fomento de la confianza.
Con carácter excepcional, la MINURSO ha estado involucrado en la prestación de asistencia a los migrantes irregulares, así como la ayuda humanitaria en caso de desastres naturales.


http://territoriosocupadosminutoaminuto.blogspot.com

http://www.igadi.org/

lunes, 8 de noviembre de 2010

SÁHARA: coñece o que pasa

Masacre en El Aiún:
http://www.publico.es/espana/345536/marruecos-asalta-con-violencia-el-campamento-de-protesta-en-el-aaiun

Miembros del campamento y cooperantes hablan de "muertos y heridos" y califica la situación de "masacre"

VOCES DEL SAHARA:
http://www.elmundo.es/especiales/2009/06/internacional/sahara/conflicto.html

INGENIERÍA SIN FRONTERAS: SAHARA

http://esfsahara.blogspot.com/2010/11/concentracion-apoyo-al-pueblo-saharaui.html

http://esfsahara.blogspot.com/


CLICA E INFÓRMATE!! NON TE MANTEÑAS Á MARXE!





sábado, 6 de noviembre de 2010

Debatindo a vida...

Sentindo a brisa do mar,
evocando vellos recordos...
Pensando no triste futuro
e no fermoso pasado...

Facendo balance dunha vida
que triste e só, debía continuar.
Restaban poucos anos para a súa fin
máis debía pasala sen ela.

Sentindo a brisa do mar,
evocando vellos recordos...
Facendo balance dunha vida
que sen ela debía pasar,
debatía coa mente
se rematala xa...





María
.

viernes, 5 de noviembre de 2010

miércoles, 3 de noviembre de 2010

Vivir ou ver pasar...

Decidiu sentarse a escribir, ainda que non tiña nada claro que poñer.

Pasaran cinco minutos e alí se atopaba, sentada frente ó ordenador, coa mirada fixa na pantalla en branco, case sen pestanexar. Parecía absorbida en pensamentos.
Sentíase contradictoria, tantas cousas na súa mente, tantas cousas que dicir, tantas palabras, ideas, sentimentos...
Colocou as mans no teclado, foi deslizando os dedos sobre as tecras, pero cada dúas palabras tiña que facer un alto, cada parágrafo repasalo, estaría ben explicado o que quería decir?
Era tan complidado!! En cambio na súa cabeza estaba todo tan claro!!

...

É difícil estar lonxe de quen queres porque nunca sabes si a mensaxe lle chega con certeza, si cando o fai expresa o que realmente queres, si a outra persoa o entende así...

Só queda ser pacientes, ir deixando que as cousas pasen, pero sen deixar de moverse para intentalas, pois si non te moves, todo o que ves diante de ti será sempre o mesmo...


María
.

Seguidores