Bisiesto

"Porque hai días que sólo se viven unha vez"

Noooooo.

Pensa que en realidade, cada días que vives, tan só o vives unha vez... Pasan e non se repiten. volve ser luns, pero non é o mesmo luns.

Pensa... Valora... Vive... Vive cada día, o que cada día che da...

Maria V. Rey

.

14 de Febrero

Si nos cuidamos en cada momento que estamos juntos no necesitamos tratamiento especial al llegar el 14 de Febrero...


María V. Rey
.

Después de esa noche

Después de esa noche ella se ofreció a hacerle la cama. Él le ofreció desacérsela cada noche de su vida...

María V. Rey
.

Bicos

- Espera.
Ela parou e mirou atrás.
- Aínda me quedan bicos para darche...



María V. Rey
.

Época de Entroido, a disfrutar da festa

Achégase a época de entroido. Este ano decidín disfrazarme cos meus amigos no entroido da miña parroquia. Había tempo xa que non participaba nesta festa. Exactamente seis anos, xusto os anos que hai que morreu meu avó Leonardo.

Dende a súa falta non volvín disfrazarme, porque era con el con quen facía os meus atuendos. Con el comentaba de que ía disfrazarme e como podíamos diseñar o traxe. Incluso cando non participaba, era con el con quen ía ver os atranques porque tamén lle gustaban moito os cabalos, houbo unha época na que tivemos unha besta na casa.
Dende que el morreu non tiña ánimos para disfrutar da festa, e non me preguntedes por que este ano me decidín a ir porque nin eu o sei moi ben, pero o caso é que así vai ser e de seguro que a el lle gustaría que volvese disfrutar do Entroido como facíamos os dous.


María V. Rey
.

Un Entroido diferente, pero que nunca falte a música!

Juan e Luísa son un matrimonio de 70 anos bastante activo, pero dende que os seus dous fillos marcharon traballar fóra do país, decidiron alugar a súa casa e ir vivir a unha residencia que había no seu pobo, porque así seguían xuntos, podían ter controlada a diabetes de Juan e a tensión de Luísa, e tamén se mantiñan activos nas actividades que facía o centro, ademáis de asegurarse que habería xente coa que falar.

Agora achegábase a época do Entroido e os dous se ían disfrazar: adiviñades de que? Pois Luísa de "rosquilla" e Juan de "churro". Comezarían o desfile sobre as 17h. da tarde e logo tomarían uns pinchos antes de ir para a cama acompañados por uns músicos que animarían a tardiña, porque se algo non pode faltar no Carnaval é unha charanga, e se algo non pode faltar na vida, é a música!

María V. Rey
.
[Relato que forma parte do recopilatorio de textos creados pos María Vázquez (psicóloga) e usados para actividades de Psicoestimulación da Memoria en persoas de terceira idade ou Adultos Maiores].