Decidiu sentarse a escribir, ainda que non tiña nada claro que poñer.
Pasaran cinco minutos e alí se atopaba, sentada frente ó ordenador, coa mirada fixa na pantalla en branco, case sen pestanexar. Parecía absorbida en pensamentos.
Sentíase contradictoria, tantas cousas na súa mente, tantas cousas que dicir, tantas palabras, ideas, sentimentos...
Colocou as mans no teclado, foi deslizando os dedos sobre as tecras, pero cada dúas palabras tiña que facer un alto, cada parágrafo repasalo, estaría ben explicado o que quería decir?
Era tan complidado!! En cambio na súa cabeza estaba todo tan claro!!
...
É difícil estar lonxe de quen queres porque nunca sabes si a mensaxe lle chega con certeza, si cando o fai expresa o que realmente queres, si a outra persoa o entende así...
Só queda ser pacientes, ir deixando que as cousas pasen, pero sen deixar de moverse para intentalas, pois si non te moves, todo o que ves diante de ti será sempre o mesmo...
María
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario