ROSALIA [de Castro] 24/02

2 poemas de ROSALIA neste seu día...

Unha vez tiven un cravo
 cravado no corazón,
 i eu non me acordo xa se era aquel cravo
 de ouro, de ferro ou de amor.
 Soio sei que me fixo un mal tan fondo,
 que tanto me atormentóu,
 que eu día e noite sin cesar choraba
 cal choróu Madalena na Pasión.
“Señor, que todo o podedes
-pedínlle unha vez a Dios-,
dáime valor para arrincar dun golpe
 cravo de tal condición”.
E doumo Dios, arrinquéino.
 Mais…¿quén pensara…? Despois
 xa non sentín máis tormentos
 nin soupen qué era delor;
 soupen só que non sei qué me faltaba
 en donde o cravo faltóu,
 e seica..., seica tiven soidades
 daquela pena…¡Bon Dios!
 Este barro mortal que envolve o esprito
 ¡quén o entenderá, Señor!…
Rosalía de Castro
 (Follas novas, 1880)

-------------

Negra Sombra, poema de Rosalía de Castro de la obra "Follas Novas" (1880).
Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.