Non é a primeira vez nestes últimos anos que durante o mes de setembro veñen días nos que se pode ir á praia.
Hoxe, para despedir oficialmente o verán foi un deses días.Cun bo equipamento e a mellor das compañías, hoxe tocou praia.
-->
- Hoxe remata -dixo Adrián coa voz algo tristeira.
- Pero valeu a pena -contestou Anxo ao seu carón.Estaban os seis sentados na area, mirando coma hipnotizados o vaivén das olas do mar. Corría unha leve brisa e o sol xa comezaba a esconderse.Ó día seguinte cada un deles volvería ó seu lugar de orixe, e a época de descanso chegaba á súa fin un ano máis. Sabían que ocorrería, levaba sucedendo así xa había unha década. Dende aquel campamento ó que acudiran con dez anos e no que entablaran tan boa amizade, decidiran seguir xuntándose cada verán para vivir novas aventuras. Ningún deles faltara nunca e no seu décimo aniversario decidiran esgotar ata o último raio de sol daquel verán.- Valeu. Vémonos o ano que vén, non rapaces? -preguntou Xoel sabendo xa a resposta.- Eso nin o dubides -respondeu Alberto- Ainda nos quedan moitas festas que facer!- Pois entón aquí xa acabamos por hoxe, imos tomar unhas cañas? -arrincou a dicir Tomás.Ningún deles levou a contraria. Colleron os seus bártulos e marcharon entre risas cara "o bar de sempre".[Historias sen final VII]
E como alguén dixo unha vez, que bonito é chegar con areas nos pés (para aquel que lle guste a praia, claro!!)
Agora xa entramos noutra estación, chegará o día no que cambiemos a hora de novo, e como reza o dito: "ata Santa Lucía medra a noite e mengua o día".
FELIZ OUTONO!
María
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario