Cartas para todos e para ninguén (VI)

Ás veces síntese unha presión no peito coma se algo te afogase e a pesar de que comezas a respirar rápido, parece coma se o aire non chegase aos pulmóns, a boca péchase e tampouco dan saído palabras para poder expresarse.
Neses casos, hai un tempo, dixéronme que cando non conseguise expresarme collese papel e lápis e escribise nel o que sinto.
E este é un deses momentos nos que necesito escribir para contar o que sinto.
Será que acabo o día tonto, pero hai xa máis de catro anos que comecei a ter unha relación máis de cerca cunha persoa que coñecía dende sempre. En pouco tempo pasaron moitas cousas e foi un gran apoio. E ainda que por momentos a boto de menos sei que nada cambia.
Que parece pouco tempo, pero que pasaron moitas cousas, boas e malas, e que sempre estivemos aí. E que resulta ser algo importante o darse conta de que se pode falar de case calquera cousa con unha persoa sen importar nada, porque o único que ten importancia é a persoa en sí coa que estás compartindo ese momento.
Así que a ti, si, ti que estás lendo esto, decirche que non cambies porque as túas palabras non molestan, evaden. Porque non estorbas, é necesario que esteas.

 

María

.