Había tempo que quería vivir soa, sentirse independente.
Pensaba que así a súa vida mudaría a mellor. Que así a súa vida sería un pouco máis súa.
Sen ataduras de horarios nin xente á que darlle explicacións de cada movemento.
Conseguiuno, a independencia soñada chegara, pero convertiuse nalgo moi diferente ao esperado...De repente el percatouse dos seus movementos e veuna pálida e sen enerxía.
Sen saber por qué, viu que se desvanecía e dun brinco púxose ao seu carón. Abrazouna e evitou que caese ao chan, mais por moito que a apertaba contra el non puido evitar que a súa alma deixase aquel corpo que xa ficaba sen forza algunha...
María
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario