Unha amizade que indo acorde á idade das persoas se manifesta de distinta maneira, pero que sendo adulto tamén é necesaria, máis alá da parella ou a familia.
Unha amizade que sabes que existe ainda que a distancia sexa moita, que sen estar horas pegados/as sabes que non se traizoa e está sempre que se precise, que cando se ven en persoa se entenden sen palabras.
Unha amizade na que os silencios non son incómodos senón comprensivos, reflexivos.
“Lo mejor que nos puede pasar es… tener un amigo de confianza a quien poder confiar nuestros secretos con libertad y sinceridad; no existe nada más deleitoso y placentero para la mente que encontrar un corazón dispuesto en el que poder verter nuestros secretos y en cuya conciencia confiemos tanto como en la nuestra, cuyo discurso sea capaz de serenar nuestro desamparo, proporcionarnos alivio, expeler nuestro duelo con alborozo, y cuya mera visión nos resulte grata”. (Burton 1621: 108-9).
Hoxe, porque si, porque "por H ou por B", con altos e baixos, pretiño ou na distancia, sabemos mutuamente que estamos.
;)
Os meus mellores amigos, e os meus mellores irmáns, nin viven comigo nin os vexo máis dunha vez ao ano (con sorte) así que comprendo todo iso... AL DEDITO :D jaja
ResponderEliminarAmizade, que se garda en grandes caixas fortes. XD
ResponderEliminardeberíase...
ResponderEliminar