Historias sen final (II)

Chegaba a hora da despedida.
Os dous estaban xa na estación. De fondo a xente pasaba de un lado a outro e o son da maquinaria resoaba no ar.

Alí, no medio e medio, eles os dous, un frente ó outro. Sen dicirse nada. Mirándose aos ollos.

Ela tiña que marchar.
Sen deixar de miralo alzou as mans e acariciou as súas meixelas. Acercándose a el acabou dándolle unha forte aperta e susurrou no seu oído:

"Só unha aperta, pra sentirte todo, porque si fago o que estou desexando sei que mañá tamén o había querer."

Soltouno e entrou no vagón...




María
.