TRINTA: Benvidos!!

Acabo de entrar na mellor época: os TRINTA.

Secadra dicir que é a mellor tan só é porque os cumpro e forma parte da resignación de facerse “adulto” e intento asimilar a situación de cambiar de década, pero non o creo. Creo realmente que os TRINTA son unha das mellores épocas da vida dunha persoa.

Éntrase nunha época na que xa se ten unha experiencia, un recorrido, e ao mesmo tempo aínda tes moito tempo por diante para experimentar e aprender. Para coñecer, descubrir, probar e equivocarte, e volver comezar. En fin moito que vivir.

Xa non estudas, pero poderías facelo e non pasaría nada.

Pode que comeces a etapa laboral máis activa da túa vida, pero tamén que tomes unha pausa, e non pasaría nada.

É o momento de arriscar. Non es un “vinteañero” ao que mirarán coma un tolo, e si te miran así e pensan que se che foi a cabeza coa idea que planteas, que pasa? Vas esperar a ter corenta para arriscarte na vida? Non. É o momento.

É esa etapa na que pensas en independizarte de verdade. En ser ti. E incluso en ser para os demais. Na que te arrancas con un “vivimos xuntos?” ou tomas a decisión de “bebés?” e sae un sorriso. Na que dis “sola?” Sí, quero. Que me apetece recorrer Europa e podo? Pois alá vamos! E senón máis económico sae facer o Camiño de Santiago e aínda axudas a manter o tipo que tamén nota que entra nos trinta…

Faste maior? Sí, pero tamén máis sabia. Podes evitalo? Non, bueno, sí, pero esa non é unha opción, eu quero vivir, e vivir implica facerse maior. Implica saír fóra ainda que faga vento e despeinarse. Walt Disney dixo “pregúntate si lo que estás haciendo hoy te acerca al lugar dónde quieres estar mañana”. Respóndete esto.

Reflexionado, é a mellor, sen dúbida. Agora a seguir escoitando The Corrs e a tomar o café antes de que estea frío de todo… Benvidos trinta! 


María V. Rey
.