Finalizaba a tempada.
Ambos se viran xa en
cada encontro do seu equipo, pero non se atreveran a dirixirse a palabra.
O
árbitro pitou a final do encontro i ese foi o sinal que el precisou para dar un
paso máis se non quería arrepentirse o resto da vida.
Ela xa
se dera a volta.
El
avanzou uns pasos e alcanzouna.
- - Perdoa, es do Dépor,
verdade?
- - Sí –afirmou ela timidamente.
- - Pois creo que a próxima
tempada deberíamos ter o abono un ao carón do outro…
Ela
sorríu. E o que marcou o final dun partido, iniciou o principio dunha historia…
María V. Rey
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario