domingo, 29 de noviembre de 2015

Cartas para todos e para ninguén (VIII)

A ti, que por veces sintes e non falas, e que sen falar me fas sentir...
 
Que non sabes a atención que podes captar coa túa mirada, nin a sensación que co roce dos dedos podes despertar...
Que non sabes o nervio que me produces cando fixas a mirada observándome. Nin o penetrantes que poden ser as túas palabras deixando marca en min...
 
A ti, que por veces sintes e non falas, e que sen falar me fas sentir... Quérote.
 
 
 
María
.

2 comentarios:

  1. Pedíchesme a crítica hai tempo, e aquí a tes. Non son das que regalan aprobados así como así, pero teño que dicir que me gusta realmente. Douche a miña noraboa máis sincera, María. O feito de que o teu blog non se rixa tan só por unha temática, senón que abarque moitos máis aspectos, faino máis ameno e diverso; ademáis, algo que me gustou persoalmente foi o feito de que a maioría das entradas foran curtas, pero concisas: fan a lectura máis levadeira e igual de interesante. Coida o léxico, pois a pesar de que me gusta moito a variedade ca que escribes e a riqueza lingüística, si que é certo que me percatei de que se che escaparon algúns castelanismos... ^_^. Así e todo, resumo: sinxelamente xenial. Encantoume "Cartas para todos e para ninguén", é a miña favorita. Un bico, e a seguir anotando a insapiración no teu caderniño!

    ResponderEliminar
  2. Pedíchesme a crítica hai tempo, e aquí a tes. Non son das que regalan aprobados así como así, pero teño que dicir que me gusta realmente. Douche a miña noraboa máis sincera, María. O feito de que o teu blog non se rixa tan só por unha temática, senón que abarque moitos máis aspectos, faino máis ameno e diverso; ademáis, algo que me gustou persoalmente foi o feito de que a maioría das entradas foran curtas, pero concisas: fan a lectura máis levadeira e igual de interesante. Coida o léxico, pois a pesar de que me gusta moito a variedade ca que escribes e a riqueza lingüística, si que é certo que me percatei de que se che escaparon algúns castelanismos... ^_^. Así e todo, resumo: sinxelamente xenial. Encantoume "Cartas para todos e para ninguén", é a miña favorita. Un bico, e a seguir anotando a insapiración no teu caderniño!

    ResponderEliminar

Seguidores