jueves, 23 de abril de 2015

"Só un libro"

23 Abril, Día Mundial do libro

Ler un libro é entrar nun mundo de imaxinación, de historia, de información e descubrimento, de aventuras, de amor e amizade... É entrar, ao fin e ao cabo, noutro mundo paralelo.
Non necesitas estimulantes, nin drogas, nin alcohol, que te afasten para desconectar... O que precisas é un bo libro.
Non un libro que che obliguen a ler. Un que a ti te chame. Secadra non atinas á primeira, secadra pasas por moitos antes de chegar a un, pero iso pasa cos amigos, coas comidas, coa parella...
Pero un libro axudarache, incluso sen sábelo, en moitos aspectos da túa vida.
Papás e mamás, xente, regalade libros, que non se perda esa costume.
Nenos, xente, non lle fagades un feo cando vos regalen un libro, dádelle una oportunidade, todos a merecemos...
[María Vázquez Rey]

Non sei que facer.
Miña irmá regaloume un libro.
Un libro.
Entre todos os agasallos que puido escoller, escolleu este.
Un libro.
Por que?
Que lle fixen eu?
Miroo e remíroo.
Sacúdoo, a ver se ten algo entre as follas, ademáis de letras e debuxos.
Nada.
É só un libro.
Paréceme inútil, aí quieto, sen moverse.
Éntranme ganas de rompelo, de escachalo, de queimalo, de estragalo...
A ver se así reacciona.
Non.
Que vai reaccionar!!
Espera.
O libro espera.
Non se decata de que son máis forte ca el.
Non se decata de que podería esnaquizalo se me deixo levar polo xenio.
Secadra estase rindo de min.
Crerase moi importante por ser un libro.
Vouno abrir.
Teño curiosidade por saber que escribiron dentro del para que teña eses aires de superioridade.
Vaia!
Non está nada mal.
Empézame a caer simpático.
Tan caladiño, gardando a súa historia coma quen garda un segredo.
Ás veces pensó que a miña irmá pode lerme o pensamento.
Era xusto o que eu quería.
Un libro.
Este libro.
[Paula Carballeira]

viernes, 17 de abril de 2015

A veces...

...sólo a veces...
 Retirarse no es rendirse,
 ni estar en contra es agredir.
 Cambiar no es hipocresía
 y derrumbar no es destruir.
 Estar a solas no es apartarse,
 y el silencio no tener qué decir.
 Quedarse quieto no es por pereza,
 ni cobardía es sobrevivir.
 Sumergirse no es ahogarse,
 ni retrocedes para huir.
 No se desciende trastabillando,
 ni el cielo ganas por bien sufrir.
 Y las condenas no son eternas,
 ni por perdones vas a morir.
 A veces, sólo a veces...
 Hace falta lograr soltarse, izar las velas, abandonarse, dejar que fluya, que el viento cambie, cerrar los ojos y enmudecer."

D. E.

sábado, 11 de abril de 2015

Incríble

É incríble como cousas tan pequenas, detalles que parecen insignificantes, momentos que parecian "un máis"...agora o son todo para traerme o teu recordo.
É incríble como hai un ano sentíamos a túa presenza e como me fas sentir a túa ausencia.
É incríble o atemporal que se converte todo, como non parece que pasase o tempo e de repente semelle que pasou unha eternidade.
É incríble como realmente nadie nos chega a deixar mentras o teñamos no recordo, mentras o teñamos presente...



María
.

viernes, 3 de abril de 2015

Ás vaces ante a pérdida...

"Aún no he podido contarle a nadie que de vez en cuando lloro desconsoladamente por la pérdida. No sé si la gente lo entendería; no sé si la gente intentaría entenderlo. La gente entiende lo que quiere entender, lo que le interesa. Sé que puede parecer que esté dolido con la sociedad, y la verdad es que en aquel momento lo estaba. ”

Albert Espinosa

Seguidores