Abrazaches a alguén algunha vez?
Pero cun abrazo deses que comezan forte e que, ainda que acaban con menos intensidade, se funden ambos corpos. Como apoiados un no outro, que nin axfisian nin molestan. Que non se necesitan para sosterse, pero que non se soltan. Un abrazo deses.
Pois imaxínao.
Pecha os ollos e imaxinao.
Sinte como os brazos te rodean, como o teu corpo descansa no da outra persoa, como a túa cabeza, arrimada contra o peito contrario sinte o latexo de quen te rodea.
Imaxínao. E cando o necesites, cando necesites fundirte con alguén para sentirte protexido e aliviado, imaxina ademáis que esa persoa está aí para darcho, porque ata na distancia estará cerca si o imaxinas...
María
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario