Tomar un café era, simplemente, algo máis nun día rutinario, mais agora mudara de significado. Dun día pra outro, sen pensar. Desas sorpresas que non sabes que a vida che ten gardadas. Pois así, a hora de ir tomar o café non daba chegado, e mentras o tomaban o tempo parecía correr máis de présa, sen darlles tempo a compartir todo o que desexaban. Por este motivo comezaron a compartir máis momentos...
E agora chegara o momento de tomar a decisión.
Ambos compartían a idea aínda que nunca a expresaran. Pero era evidente.
Incluso sen palabras, os dous manifestaban os seus sentimentos mutuos en cada penetrante mirada, en cada sutil caricia, en cada amplo sorriso...
Os dous deron o paso e sen importar o que dirán ou a quen lle gustase, firmaron compartir a súa vida ata o último dos seus días.
Firmaron compartir, un café para o resto da vida...
María
.
[Adicado a Mary Ojea e Pedro no día da súa voda. 20/09/2014. Que sexades moi felices, que todos o merecemos.]