- Sentarse. Sentarse e vivir os momentos, disfrutar deles. Non vivilos por vivir e a correr, senón sentir cada un e gravalos ben para que perduren no recordo por sempre. Por que é certo que a maioría das veces descubrimos o que tiñamos cando notamos a falta e non o recoñecemos cando o temos diante. Si vives cada momento con ilusión logo terás a que botar man, na túa mente, cando eses momentos se devanezan e non estean presentes fisicamente, e así poder seguir tendo esa felicidade.
- Canta razón tes avoa.
- Razón en que, meniña?
- No que dixeches dos recordos.
- Non me lembro. Ti quen es?
- Son Carla, avoa. A túa neta máis nova.
- Carla! Ainda lembro cando eras unha rapariga e viñas onda nós as fins de semana. Que momentos tan felices!
María
.
[O 2011 foi o ano do Alzheimer, pero non deixou de existir no 2012]
No hay comentarios:
Publicar un comentario