"Tranquila"

"Tranquila".
Esa é a palabra.
A palabra que resoa dentro da miña cabeza porque non deixo de repetirma a min mesma. A palabra que os demáis non deixan de repetirme.
Pero por máis que se repite non sei si funcionará.

A maior parte das veces saen de min esas palabras tranquilizadoras, pero esta vez non teño a quen tranquilizar...ou si?
A min.

Tentareino, ainda sabendo que é posible que pensamentos intrusivos se apoderen da miña mente cando non deban, que botalos fóra será complicado e que controlar a respiración e marcar un ritmo cardíaco axeitado non será tarefa doada. Máis si, tentareino. Porque máis vale perder unha batalla na loita polas nosas ilusións, que perder sen saber sequera por qué se está loitando.

Así que simplemente, tranquila, algún día sairá, e quen sabe si ese día chegou...



María
.

Duras realidades

Y es entonces, tras muchos años de convivencia y muchas conductas, cuando descubres a esa persona y encuentras en ella a un ser al que le gusta ser alagado, admirado, necesitado.
Porque si no lo necesitas no tiene una razón para vivir. Los demás son el motor para llevar a cabo su conducta, y ha olvidado la verdadera razón de por qué hace lo que hace.

Es entonces, cuando te planteas seguir o no la convivencia con esa persona. Pero... y si esa persona eres tú mismo?


[...y si un histriónico tiene personalidad múltiple?]


María
.

Tan só iso

Tan só precisaba que aparecese alguén así.

Alguén que a fixese sentir ben, con quen puidese falar sen medo de calquera tema que rondase a súa cabeza.
Alguén a quen contarlle as penas e preocupacións e de quen escoitalas, e alguén con quen disfrutar das boas novas.
Alguén que a fixese sentir protexida e comprendida. Que a esperase e a acompañase no camiño da vida sendo o sentimento algo mutuo.

Alguén que quixese compartir con ela toda a súa vida.

Tan só precisaba iso.



María
.

Sensacións

Que sensación tan rara.

É capaz de conseguir que recorra polo meu corpo todo un escalofrío. Despois, a calma.
Sería capaz de estar así ata a eternidade.

Sentir como me toca fai que o meu estómago se encolla e o corazón palpite tan rápido provocando que o peito se mova coma un tambor africano.
É capaz de conseguir iso só con collerme da man.

Que sensación tan rara.

María
.