"E alí estaban elas, esperando o fatal desenlace que faría que todo fose mellor e reinase a paz mundial.
Mundial, así definía a miña irmá todo o que era xenial.
Xenial, sería xenial. Iremos ao cine, comeremos palomitas... Que ricas! Pois sí, riquísimas as mellores magdalenas do mundo.
Un mundo cheo de xente de distintas razas e cores. Cores coma as do parchís, ese xogo tan divertido e enriquecedor para todos, una experiencia única e inigualable, coma aquel verán que pasamos xuntos. Xuntos e máis nada, que tamén é o título doutro libro que me gustaría ler.
E ler o libro de Harry Potter mentras bailaba foi o mellor, moito mellor, coma estar xogando ao Party Junior ou comer xelado!"
[Historias sen sentido dunha noite estrelada.- MARMASONASAOL]
