domingo, 15 de diciembre de 2013

Praíña 0-1 Cacheiras: Unha derrota non moi xusta...

...non moi xusta porque tamén é mala sorte que nos últimos minutos a defensa do equipo local non dese mantido a liña que en ocasións anteriores provocou o fóra de xogo por parte do Cacheiras dando por válido o gol que lles deu a victoria aos visitantes.

Non moi xusta porque tamén é algo de mala sorte que che anulen dous goles. Un deles, á vista da que vos escribe, moi inxusto, xa que veu precedido dunha falta que o árbitro tardou en sinalar. O xogo seguiuse e cando o balón xa entrara na rede sonou o silbato... Non sei si a tardanza foi debida a que o colexiado non esperaba que fose gol, se non atopaba o pito... Non sei, o caso é que se deixaches seguir o xogo e foi gol...non pites a falta media hora despois porque ata lle deu tempo a celebralo!!!

Polo demáis, nesta soleada tarde de domingo na que por fin puiden volver disfrutar dun partido do Praíña na casa, vin un equipo bastante sólido e merecedor da praza que ocupa. Un equipo que se gaña o posto de ascenso nesta nova categoría e que de seguro chegará lonxe.

Algúns contrarios creerán que son moito mellores porque chegado un momento, o encontro que se mantivo a ceros na primeira parte, chegou a ter maioría de xogadores por parte do Praíña ó ser expulsado un xogador do Cacheiras e nin así gañaron.
Outros que din ser siareiros do local tamén llo botarán en cara, para que enganarnos, as persoas somos así.
Pero o certo é que o equipo sufría moitas baixas e ainda así demostrou facer fronte no campo e o xogo estivo bonito en moitas ocasións.

A seguir traballando porque se verán as recompensas!! E como di un dos xogadores..."va, va, va!!"





María
.

miércoles, 11 de diciembre de 2013

Sobre demencias...

"Envellecer non é un problema, é unha adaptación"
 
 
Envellecer non sempre é un problema.
De feito, non debería selo nunca xa que si logramos envellecer quere decir que estamos pasando anos de vida...
Pero...ben é certo que hai que saber envellecer, ou saber adaptarse ó envellecemento que nos toca.
 
A veces temos un envellecemento activo, facémonos maiores pero seguimos facendo cousas, manténdonos na ola...ó mellor non na cresta, pero si que tocamos a auga paseando pola orilla...
 
E logo estámos todos ós que lles toca adaptarse de maneira máis brusca...xa que o envellecemento non vén só, senón que é acompañado dunah DEMENCIA e entón ñe cando deixa de ser un envellecemento activo para recibir o nome de envellecemento patolóxico. Pero non podemos avandonarnos, nin deixar só ó noso avó, avoa, tío, tía, nai, pai...Toca axudarlle e toca pedir axuda, porque o coidador tamén precisa seguir vivindo...
 
 
 
 
 
María
(psicóloga - Sobre psicoloxía)

Seguidores